Frans succes in de racerij
Succes wordt door Prost al direct behaald als de Fransman besluit te gaan racen: eerst in het karten, vervolgens middels de titel daar doorstromen naar de Formula Renault. Na ook daar de titel te hebben gepakt volgt een overstap naar het Europese kampioenschap van de Formula Renault die eveneens wordt gewonnen: de Formule 3 wacht op het aanstormende talent.
Met de titel in zowel het Franse als Europese-kampioenschap van die serie op zak in 1979, is het kiezen: welk Formule 1-team geeft mij de beste papieren om ook daar direct goed te presteren? De keuze valt op het Britse McLaren, waar hij naast John Watson komt te rijden.
Een punt wordt direct gepakt in zijn eerste race met de renstal uit Woking: toch komt het seizoen met een scheiding tot een einde. Prost pakt zijn biezen na een jaar en stap over naar het Franse Renault: een renstal die staat te popelen om een landgenoot de titel te bezorgen.
Renault-avontuur en succesvolle terugkeer naar McLaren
Een Frans team met twee Franse coureurs: dankzij de line-up van Prost en René Arnoux is dat in 1981 werkelijkheid op de Formule 1-grid. Het eerste podium van Prost met zijn Franse team volgt al snel dat seizoen in Argentinië en de thuisrace in Frankrijk wordt zelfs gewonnen. De professor wint later dat seizoen ook op Nederlandse bodem en sluit het jaar af op P5: slechts zeven punten achter wereldkampioen Nelson Piquet.
In de jaren die daarop volgen is Prost keer op keer dichtbij de titel, maar net niet dichtbij genoeg. De frustratie loopt op bij de fransman en de bom barst na het wederom mislopen van de titel in 1983. Renault wordt tweede, net als Prost. De Fransman vindt het welletjes geweest en stapt over: McLaren hengelt hem binnen, waardoor Prost terugkeert bij de renstal waar hij zijn eerste meters mee maakte in de Formule 1.
Ondanks zeven overwinningen is het niet Prost die in 1984 de titel pakt: teamgenoot Niki Lauda doet dat wel en samen bezorgen de racers McLaren en teambaas Ron Dennis een uitermate dominante constructeurstitel.
Een jaar later is het wel raak en weet Prost zijn MP4/2B naar de titel te scheuren. Wederom is het McLaren dat bij de constructeurs wint, maar dit keer met een Franse wereldkampioen in het stoeltje. De eerste in de geschiedenis van de Formule 1 en vooralsnog de laatste: Esteban Ocon lijkt de aangewezen racer om dat succesverhaal in de komende jaren te herhalen.
Het duel met Ayrton Senna
De titel van Prost wordt succesvol verdedigt in ‘86 als Keke Rosberg naast de Fransman komt te zitten bij McLaren. Wel is duidelijk dat Williams een aanzienlijke stap heeft gezet en de jaren na 1986 de druk op de renstal uit Woking zou opvoeren. In 1987 is het ook Lotus dat met Ayrton Senna in de top komt kijken, alvorens de Braziliaan overstapt naar het McLaren van Prost: een rivaliteit is geboren.
Ironisch, aangezien het in eerste instantie Prost is die een aanzienlijk aandeel heeft in het aantrekken van Senna naar het team. Samen domineert het duo het seizoen, maar is het Senna die in 1988 aan het langste eind trekt. Prost meent dat Senna wordt voorgetrokken door het personeel van Honda en eist een gelijke behandeling: het zou bij woorden blijven.
Een seizoen later zou de rivaliteit tot een uitbarsting komen, gedurende de Grand Prix van Japan. Prost gaat de race met een voorsprong in en weet dat als Senna niet finisht, de titel van hem is in 1989. In de eerste bocht vliegen Prost en Senna samen van de baan en de Fransman meent dat hij zijn derde titel op zak heeft. Totdat Senna zijn wagen met behulp van de marshalls op de baan weet te krijgen en zijn weg kan vervolgen.
De Braziliaan zou de race winnen, maar FIA-president Jean-Marie Balestre (een Fransman net als Prost) besluit later dat Senna zonder toestemming een bocht heeft afgesneden bij het terugkeren op het asfalt na de crash. Een diskwalificatie volgt, maar in de documentaire Senna is duidelijk terug te zien wat voor spelletje er wordt gespeeld.
Overstap naar Ferrari
De situatie bij McLaren wordt onhoudbaar na de uitbarsting in Japan, waarna Prost zijn koffers pakt en vertrekt naar Ferrari. De Fransman komt op de plek van de vertrokken Gerhard Berger te zitten en gaat direct de strijd aan met zijn voormalig teamgenoot en rivaal Ayrton Senna.
McLaren is dit seizoen nog steeds het sterkste team en wederom komt het aan op de laatste race van het seizoen om te bepalen wie de winnaar is. Dit keer heeft Senna een voorsprong en is het Prost die verliest als hij de race niet uitrijdt. Ook nu gaat het mis, maar is het Senna die overduidelijk instuurt op Prost bij het begin van de race, maar dit keer is de Braziliaan de persoon die een grijns lastig kan verbergen. Prost krijgt een koekje van eigen deeg, maar kan er niet om lachen.
Pas in 1993 zou Prost weer een titel winnen, dit keer na een tussenjaar. Het commentaar van de Fransman op de Ferrari van 1991 wordt niet gewaardeerd door d Scuderia en Prost wordt vroegtijdig buiten de deur gezet.
Williams heeft dankzij tal van technische snufjes een fenomenale wagen op de grid staan en Prost is de coureur die de auto naar de titel mag rijden. Zonder Ayrton Senna naast zich, die wel wil maar vanwege eisen van Prost niet over mag komen. De Fransman wint de titel en houdt het daarna voor gezien in de Formule 1: hij is de meest succesvolle Franse coureur in de geschiedenis gewest met vier titels, wat voldoende is om hem alle verdiende erkenning te geven.
Eigen team en terugkeer bij Renault
Eind jaren negentig keert Prost terug op de grid, zij het met een eigen team. Ligier werd verkocht en omgedoopt tot Prost GP, waarmee in het eerste seizoen direct twee podiumplaatsen worden behaald. Olivier Panis neemt de P3 en P2 voor zijn rekening, maar in de jaren daarna zou enkel Jarno Trulli nog een keer aan de champagne mogen namens Prost GP.
Na het 2001-seizoen verdween de renstal van de grid en Prost verdween met zijn team mee. Jaren later nam de Fransman een rol aan bij het teruggekeerde fabrieksteam van Renault, dit keer als adviseur zoals Niki Lauda die rol vervulde bij Mercedes.
