Zo vader, zo zoon
Slechts elf jaar oud is Jacques Villeneuve als zijn vader overlijd. Tijdens de Grand Prix van België, in 1982 gehouden op het circuit van zolder, raakt Gilles betrokken bij een botsing met Jochen Mass en verliest zijn leven. Een paar jaar later verschijnt de jonge Jacques op het circuit Imola, in eerste instantie in een kart en later in een wagen waarmee wordt gereden in de Formule 4.
Via de Toyota Atlantic-series in Amerika weet Villeneuve door te stromen naar de IndyCar, waar hij in 1994 als tweede eindigt in de Indy 500. Eén seizoen later is het wel raak en eindigt de Canadees nipt voor Christian Fittipaldi; het neefje van racelegende Emerson.
Koningsklasse voor Villeneuve met Williams
Waar Williams tegenwoordig enkel de rode lantaarn draagt, was de renstal uit Grove midden jaren negentig uitermate succesvol. Jacques Villeneuve komt in 1996 naast Damon Hill te zitten en weet direct indruk te maken naast de F1-veteraan. Hill gaat er uiteindelijk met de titel vandoor, maar Villeneuve weet het tot aan de voorlaatste ronde van het kampioenschap spannend te houden: een uitermate sterke prestatie voor een rookie.
Een jaar later is Hill niet meer aanwezig bij Williams, maar vindt Villeneuve zijn concurrent in Michael Schumacher. De strijd tussen de twee coureurs duurt het hele seizoen, met een behoorlijke nare afloop. Schumacher krijgt een diskwalificatie aan zijn broek voor een incident in de laatste race van het jaar (de wagen van Villeneuve aan de kant duwen werd door de stewards uitermate zwaar bestraft) en Villeneuve eindigt bovenaan het klassement.
Vanaf 1998 gaat het direct beduidend slechter met Williams, waardoor het verdedigen van zijn titel vanaf de eerste race onmogelijk is voor Villeneuve. Verder dan een P5 in het kampioenschap komt de Canadees niet, waarna een overstap naar BAR volgt.
Stilletjes ten einde
De overstap naar BAR blijkt allesbehalve een goede keuze. Podia worden alleen nog in 2001 gepakt (in Spanje en Duitsland), verder is het een aaneenschakeling van mindere resultaten die de Canadees tot dan toe was gewend.
Teamgenoten met minder ervaring duiken geregeld langs de inmiddels ervaren racer, met het 2003-seizoen als dieptepunt. Jenson Button is bezig aan zijn opmars in de koningsklasse en Villeneuve is de gevestigde orde die het eerste slachtoffer wordt. In 2004 worden slechts drie races gereden als invaller bij Renault, alvorens de Canadees een overstap maakt naar Sauber in 2005. Ook met het Zwitserse team weet Villeneuve weinig indruk te maken en verdwijnt de Canadees naar de achtergrond.
Iets anders dan de Formule 1
In de jaren na zijn actieve loopbaan in de Formule 1 zit Villeneuve allesbehalve stil. In 2010 klinken er geluiden over deelname aan de Formule 1 met een eigen team, deelname aan kleinere raceklassen als coureur zijn ook geen zeldzame uitstapjes. In het 2015/2016-seizoen van de Formule 1 staat de Canadees ook op de grid, maar verlaat voor het einde van het jaar het team van Venturi.
In 2019 begon Villeneuve aan zijn eigen opleidingsprogramma, genaamd Feed Racing. Daarmee zouden coureurs die het geld niet hebben om de top te bereiken, de kans krijgen zichzelf te bewijzen met een plekje in de Britse Formule 4 als beloning voor de winnaar. Volgens Villeneuve is de top van de autosport enkel weggelegd voor zij die geld hebben en is talent ‘slechts een bijzaak geworden’. De Nederlander Marijn Kremers won uiteindelijk het eerste seizoen van Feed Racing.
