Herbert: "Ik schreeuwde het uit, maar ging toen voorbij de pijngrens"
F1 Nieuws
In 1988 reed Johnny Herbert in de Formule 3000 en dat ging op Brands Hatch helemaal fout, waar hij betrokken raakte bij een ongeluk. Het gevolg was serieus enkel- en voetletsel, maar een half jaar later stond hij aan de start van zijn eerste Formule 1 Grand Prix. Een debuut dat hij niet snel zal vergeten, gezien zijn linkervoet nog niet helemaal hersteld was. Hij werd vierde tijdens zijn debuut, maar daarvoor moest hij wel de pijngrens doorbreken.
Voet optillen
Op het Autosport International evenement blikt de Britse coureur terug op zijn debuut in de Formule 1 en dat blijkt een pijnlijke uitdaging te zijn geweest. "Mijn linkervoet was nog steeds erg gevoelig, het had de vorm van een meloen, die enkel. Toen ik over een hobbel ging deed het ontzettend veel pijn, dus ik probeerde mijn voet iets op te tillen om het op die manier een beetje te ontzien als ik over de hobbel ging. Maar het werkte niet echt."
Herbert stipt ook aan dat er vroeger veel meer hobbels waren dan nu, gezien veel circuits het asfalt als een biljartlaken hebben liggen. Dat was vroeger wel anders en hier moest de coureur een oplossing voor verzinnen, gezien elke tik ontzettend veel pijn deed. Maar een debuut is een debuut en dat laat geen enkele coureur schieten als dat zich aandient.
Voorbij de pijngrens
Hij vervolgt: "Ik rijd en terwijl ik dat doe denk ik over mijn voet na. Toen dacht ik: 'is er een manier om door de pijngrens heen te gaan op een bepaalde manier?' Zodra ik bij de hobbel aankwam liet ik de voet gewoon 'los' in de cockpit liggen en toen ik de hobbel raakte, klapte het tegen de zijkant aan."
Dus de impact was nog groter, maar het hielp. "Het deed ongelofelijk veel pijn en ik schreeuwde het uit na die hobbel. Nadien deed het geen pijn meer, omdat ik over de pijngrens heen was gegaan. Dat was nog voor de start bij de formatieronde." En zodoende heeft Herbert zijn debuut kunnen uitrijden met als resultaat een indrukwekkende vierde plaats.