Van ‘fake news’ tot keiharde realiteit
Een motor van Renault achterin in plaats van de ‘GP2-krachtbron’ van Honda die voorheen in de McLaren lag: 2018 zou het jaar zijn waarin de ooit zo sterke renstal uit Woking de concurrentie zou laten zien hoe goed het chassis daadwerkelijk was. Het 2018-seizoen begon direct goed, zij het op een niet representatief circuit en met de nodige uitvalbeurten en missers voor de neus van oudgediende Fernando Alonso. Toch weet de Spanjaard het zeker: ‘now, we can fight!’
Een paar races later en de realiteit begint door te dringen: heel veel beter is het niet. Teambaas Eric Boullier belooft dat de échte McLaren van 2018 pas in Barcelona op de grid zal staan en dat het vanaf dan veel beter zal gaan. Een belofte die, afgezien van de introductie van een nieuwe neus, niet wordt waargemaakt. Vliegt Boullier uit het team? Nee, zo meent de Fransman zelf. Niet lang daarna maakt McLaren bekend dat teambaas zijn biezen kan pakken.
Back to basics voor McLaren
Er is lef voor nodig wat CEO Zak Brown doet: de bezem door het team halen en de ingewikkelde top van het team versimpelen. Eén teambaas die zegt wat er moet gebeuren en per afdeling één duidelijke verantwoordelijke. James Key wordt overgehaald van Toro Rosso (maar zou nog moeten wachten alvorens zijn eerste werkdag gedraaid kan worden) als technisch directeur en een nieuwe teambaas wordt gevonden in de persoon van Andreas Seidl. Een bekende naam uit de autosportwereld, waarvan je weet dat hij het in zich heeft om een duidelijk winnende structuur op te zetten.
Vanaf 2000 werkte Seidl al in de Formule 1, toen voor het team uit het land waar hij zelf ook vandaan kwam: het Duitse BMW. Zelfs na het vertrek van de fabrikant blijft Seidl actief bij het bedrijf, zij het dit keer in de DTM vanaf 2012. Een jaar later maakt Andreas de overstap naar het LMP1-project van het (wederom) Duitse Porsche, waar hij vanaf 2014 met de scepter zwaait.
Drie jaar op rij kwam een Porsche als eerste over de finish tijdens de 24 uur van Le Mans, waarmee Seidl zich vestigde als man die je moet hebben wil je succes behalen. Een staat van dienst die de Duitser bij het worstelende McLaren direct doortrekt.
Van achterhoede naar top van middenveld
Begin januari wordt Seidl aangekondigd door de renstal uit Woking, een paar maanden later begint de Duitser dan ook daadwerkelijk bij het team. De renstal worstelt niet alleen op het circuit, maar ook achter de schermen met de ingesleten manier van doen. Aan Seidl om de mouwen op te stropen en de processen weer op de rails te krijgen.
Een valkuil waar Williams intrapte, namelijk niet vooruitkijken en meegaan met de tijd, wordt door Seidl vermeden: McLaren moet moderniseren en dat begint met het bouwen van een hypermoderne windtunnel. Daarnaast moet personeel ook de ruimte krijgen om wat te zeggen en inbreng te geven, aangezien die mensen na jaren werken in de Formule 1 volgens Seidl een uitstekend idee hebben van wat werkt en wat niet.
Hoewel Seidl pas vanaf mei 2019 aan het roer staat, lukt het de herboren renstal uit Woking het tij te keren. McLaren eindigt als vierde vóór motorleverancier en fabrieksteam Renault, waarmee McLaren een duidelijk signaal afgeeft: de achterhoede is verlaten, het middenveld is voorbij gescheurd en nu begint de inhaalactie op de topteams.
Realistisch ondanks succes
2022 bood kansen vanwege de omvangrijke reglementswijzigingen, maar McLaren had het moeilijk. In plaats van strijden om de derde plaats zoals in 2021, vocht het team met Alpine om de vierde plaats in het kampioenschap. De renstal uit Woking verloor en zal het in 2023 beter willen doen, maar dat moet het zonder Seidl zien te bewerkstelligen. De Duitser vertrekt namelijk naar Sauber om daar als CEO aan de slag te gaan (van het F1-team dat nu nog Alfa Romeo heet) in aanloop naar de samenwerking tussen Sauber en Audi.
