Eeuwige roem lonkt voor Van Kalmthout! Wie moet hij verslaan in Indy 500?

Van Kalmthout één van de topfavorieten

Met Rinus van Kalmthout hebben we namelijk een coureur die in de voersporen treedt van Arie Luyendyk. Een Nederlandse coureur die het in Amerika niet alleen goed doet op de road courses, maar juist lijkt uit te blinken op de 2,5 mijl oval van Indianapolis. Hij wordt daarbij geholpen door zijn team, Ed Carpenter Racing, die specialisten zijn op dit terrein.

VeeKay, zoals Van Kalmthout in Amerika bekend staat, kan zich op pure snelheid al vanaf zijn eerste seizoen met de snelste meten op Indy. In 2020 was hij net geen tiener meer toen hij zich als vierde kwalificeerde en vorig jaar mocht hij de race zelfs vanaf P3 aanvangen, de laatste plek op de eerste rij.

Daar start hij dit jaar weer. Na een ijzersterke kwalificatie, waarin hij tijdens zijn eerste run het snelste rondje in 26 jaar reed (234,702 mph of 377.716 km/u gemiddeld). De laatste persoon die deze snelheid in een kwalificatieronde bereikte, was niemand minder dan Arie Luyendyk zelf, tijdens de beruchte editie van 1996.

De vorige twee jaar wist VeeKay zijn goede startpositie echter niet om te zetten in een topresultaat. In 2020 hielp hij zijn kansen om zeep door in de pitstraat een paar teamleden omver te rijden. Vorig jaar reed hij lang aan de leiding, maar door strategische keuzes die buiten zijn macht om verkeerd uitpakten, raakte hij in de tweede helft van de race op achterstand en eindigde als achtste. Hopen dat het muntje dit jaar wel zijn kant opvalt.

Dikke veertigers maken de dienst uit

Voor het winnen van de Indy 500 heb je dus een flinke dosis geluk nodig, maar een berg ervaring kan ook geen kwaad. Een enkele keer wordt de race nog wel gewonnen door een debutant, maar zeker de laatste jaren zijn het de veteranen die de melk mogen drinken. De edities waarin VeeKay meedeed werden gewonnen door Takuma Sato en Helio Castroneves. Beiden dikke veertigers die de race bovendien al eerder gewonnen hadden.

Dat de ‘oudjes’ het hier zo goed doen, komt mede doordat de fysieke inspanning voor het rijden op Indy meevalt. Zodoende staan er ook dit jaar weer acht 40-plussers aan de start. Wie Juan Pablo Montoya in zijn McLaren ziet stappen, zal daar niet direct een topatleet in herkennen, maar dat de Colombiaan nog altijd gas kan geven bewees hij een paar weken geleden tijdens de race op het GP-circuit van Indy. Een crash weerhield hem op het laatste moment van een top 5 resultaat in de regen.

Lacht het geluk Dixon eindelijk toe?

Zoals gezegd speelt de geluksfactor vaak een grote rol op Indy. Het levende bewijs daarvan is de inmiddels 41-jarige Scott Dixon. Al jaren geldt hij als de grote favoriet voor de overwinning en ook dit jaar start hij weer vanaf pole. Hij is de meest succesvolle IndyCar-coureur van zijn generatie en hoeft op de meeste recordlijstjes alleen A.J. Foyt voor zich te dulden. De Indy 500 won hij daarentegen slecht één keer, in 2008.

Sindsdien mocht hij al vier keer van pole position starten, eindigde zes keer bij de top vijf en liep verder telkens tegen pech aan. Zo verloor hij in kansrijke positie al eens een wiel bij het uitrijden van de pitstraat en vorig jaar kwam hij door een ongelukkig getimede neutralisatie zonder brandstof de pits binnenrollen. Dixon’s stijl wordt weleens omschreven als ‘saai’. Een beetje de Alain Prost van de moderne IndyCar. Hij is daardoor niet de meest spectaculaire winnaar en door zijn palmares ook niet de meest onverwachte, maar als iemand het zou verdienen, is hij het wel.

NASCAR en F1 veteranen maken debuut

De Indianapolis 500 is zo’n belangrijke wedstrijd dat het regelmatig grote namen uit andere motorsportdisciplines trekt. Fernando Alonso was daar recent het beste voorbeeld van. Dit jaar zijn er maar liefst twee namen die op deze manier veel aandacht naar zich toetrekken: Romain Grosjean en Jimmie Johnson, de zevenvoudig NASCAR kampioen.

Beide coureurs kozen er vorig jaar voor om een gedeeltelijk IndyCar-seizoen te rijden, waarbij ze de snelle ovals links lieten liggen. Dit seizoen draaien ze wel volledig mee en maken dus hun debuut op Indy. Voor beiden is dat gedurende de meimaand voortreffelijk verlopen. Ze wisten zich namelijk allebei bij de beste te kwalificeren bij de beste twaalf en hielden hun auto grotendeels uit de muur.

Grosjean laat daarmee zien dat hij ook op ovals uit de voeten kan, terwijl Johnson zich eindelijk op bekend terrein begeeft. Tijdens het reguliere seizoen is hij een beetje een rijdende chicane, maar door zijn ervaring op ovals en met 500 mijls races, wordt hij door Montoya zelfs getipt als één van de kanshebbers op de overwinning.

Een lange lijst met kanshebbers

Afhankelijk van wie je het vraagt, kan het lijstje met kanshebbers wel behoorlijk lang worden. Dat is meteen ook het mooie aan de Indy 500. Van alle 33 coureurs die aan de start verschijnen, heeft misschien wel de helft een realistische kans om de race te winnen.

Zo hebben we het hele team van Penske nog niet genoemd. Will Power, Scott McLoughlin en Josef Newgarden staan op de plekken 1, 3 en 4 in het kampioenschap, maar zijn in de voorbereidingen op de Indy 500 onder de radar gebleven. Vorig jaar waren de Penske’s ronduit langzaam, maar de verwachting is nu dat we deze drie gedurende de race wel op zien schuiven.

De drie andere toppers uit het reguliere seizoen om in de gaten te houden zijn Alex Palou, Patricio O’Ward en Colton Herta. Die eerste twee gaan absoluut meedoen om de knikkers, maar voor Herta wordt het waarschijnlijk een lastige middag. Hij is al de hele maand niet bijzonder snel en crashte op de laatste trainingsdag hard, waardoor hij moet overstappen naar de reserveauto. Laten we dus hopen dat we hem vooraan het veld terugzien. Dan hebben we in ieder geval een boeiende race gezien.

Volledige startopstelling

(W)= Voormalig winnaar

(R)= Rookie